άβολη πραγματικότητα

άβολη πραγματικότητα γεμάτη από υλικούς παραδείσους ζητάνε πληρωμή με λίγη από την ζωή σου, πληρωμή με νούμερα που θα τα επιστρέψεις πριν έρθει η νύχτα στους κανόνες της λογικής, στους κανόνες που είναι φτιαγμένοι από θεούς και δαίμονες, κανόνες μιας απάνθρωπης καλουπωμένης καλοσύνης που πρέπει να πιστέψεις για να σωθείς από την αλήθεια σου.

το μεσοδιάστημα

από σκοτάδι ερχόμαστε και στο σκοτάδι καταλήγουμε. το μεσοδιάστημα είναι η ζωή μας κατά τον μεγάλο Νικόλα....το έχω αποδεχτεί εδώ και χρόνια για την αρχή και το τέλος, για την γέννηση και τον θάνατο, κυρίως για τον θάνατο, ναι για το ακαθόριστο φόβο μπροστά στο άγνωστο, μπροστά στο τέλος, αναγνωρίζω τον φόβο που κυριαρχεί όλο μου το είναι μπροστά στην εικόνα από το δικό μου τέλος, αναγνωρίζω γενικά το φόβο προς στο σκοτάδι όταν αυτό εμφανίζεται στο διάβα μου.

Καλό ταξίδι Γιάννη....................................

να που έρχεται η στιγμή που δεν είχα φανταστεί, που ακόμη και τώρα την νιώθω σαν παραίσθηση. Δεν περίμενα ποτέ να έρθει η μέρα που θα κλάψω για σένα, η μέρα που θα έριχνα χώμα πάνω στο άψυχο σου κορμί.Όχι αρνούμαι να δεχτώ την πραγματικότητα και ας την έζησα, αρνούμαι να δεχτώ την αλήθεια και ας βιώνω ακόμη μέσα μου την πικρή της γεύση.

θα είσαι αυτό που ονειρεύτηκες

να, κάπου εκεί στην κορυφή είναι η ευτυχία σου,

κοίτα εκεί στην κορυφή της ψυχής σου,

ανέβα και ζήσε, μείνε εκεί και κρατήσου γερά,

μη ζαλιστείς από το ύψος θα πέσεις, 

σου χαρίζω μια κόκκινη σελίδα

να ΄σαι και πάλι εδώ, έτοιμος για ταξίδι

έτοιμος για άλλη μια πλάνη της ψυχής σου.

κοιτάς χαμηλά και βλέπεις το μολύβι να σου χαμογελά

κοιτάς ψηλά και βλέπεις μια κόκκινη σελίδα να πετά.

Νυχτερινός Παράδεισος

μεσάνυχτα, το βράδυ στην πιο σκοτεινή του όψη

βγάζει τους δαίμονες με τους αγγέλους μαζί

τους βάζει στον ίδιο κόσμο που νομίζεις πως θα γλιτώσεις

σου γεμίζει με αίμα την πένα σου και σε σπρώχνει

σε σπρώχνει στην πιο άβολη μεριά της ψυχής

Στου φόβου την μαύρη καρδιά

τρέχα τώρα να κρυφτείς

απ΄της καρδιάς σου την σκιά

τρέχα τώρα να κρυφτείς

μη σε προλάβει η χαρά

τρέχα τώρα να προλάβεις

στη νύχτα να φανερωθείς

τρέχα τώρα να σκοτώσεις

όνειρο να γεννηθεί

Η ψυχή σου ξέρει......

και να, εκεί που νομίζεις κουράστηκες να ζεις το ίδιο και το ίδιο κάθε μέρα, κάτι γίνεται και σου θυμίζει πόσο τεράστιο δώρο είναι η ζωή.....και να φανταστείς το μόνο που χρειάζεται είναι να είσαι παρόν και να έχεις το θάρρος να δεις κατάματα την αλήθεια που σου φανερώνει η ψυχή σου.

τόσο κρατάει στα αλήθεια η ζωή

Και τώρα θάνατο μυρίζει

στων ανθρώπων τα μυαλά

τώρα η μοναξιά θερίζει

στων ανθρώπων την καρδιά

και συ σαν δαίμονας γυρίζεις

που ψάχνει συντροφιά

Φωνή μέσα απ΄το κύμα

Άκης κουστουλίδης

Κι αν δεν μπορείς

σ΄αυτόν τον κόσμο να κρυφτείς

Κλείσε τα μάτια 

μπορείς να ονειρευτείς 

Κι αν δεν έχεις βρει

την δική σου Ιθάκη της ζωής

ρίξε στην φωτιά

των φτερών σου τα δεσμά

Του Στρυμόνα το μπλουζ

η αρχική ιδέα και μερικές λέξεις αλλά και το ριφ ολόκληρο είναι του ζωγράφου Πέτρου Κοσμίδη και θέλω να τον ευχαριστήσω........ 

Kαι ο Στρυμόνας μια ζωή

να κατεβαίνει από βορρά

να τρέχει σαν μικρό παιδί

τα αναχώματα με φόρα, με φόρα να προσπερνά

EPICA - Forever and Ever

Πριν λίγο καιρό είχα διαβάσει μια έρευνα που έλεγε πως για την ευτυχία του ανθρώπου χρειάζονται δύο πράγματα: το σεξ και η μουσική.

Ας μιλήσουμε λοιπόν για μουσική.

Η τελευταία ανάσα

Άκης κουστουλίδης

Οι λέξεις έχουν γίνει πια χρυσές

οι σιωπές μας έμειναν φτωχές

μονάχα οι τρελοί

Εδώ στα χαμηλά, κανέναν δεν ακούς

μονάχα κραυγές από ζωντανούς

Εδώ στα χαμηλά, τα όνειρα δεν ζουν

όλες οι ζωές ανήκουν σε νεκρούς

Ταξίδι χωρίς προορισμό (στιγμή-1)

Ταξίδι χωρίς προορισμό......

The song

Μέχρι η μούσα να ΄ρθει................

μέχρι η μούσα μου να βρω

θα τριγυρνώ στην ξενιτιά της μοναξιάς

θα τραγουδώ στα υπόγεια της καρδιάς

θα δίνω μάχες με του χρόνου την φθορά

του κορμιού μου θα ξεχάσω την χαρά

θα σου λέω σ΄αγαπώ

Μη με ψάξει να με βρεις

μέσα στα όνειρά σου

έχω φύγει από ‘κει

μένω στα πρωινά σου

Μη με ψάξεις να με βρεις

μέσα στην αγκαλιά σου

δεν μένω πια εκεί

αλλά μέσα στην καρδιά σου

Σιωπή

Κάποιες φορές μεσ' τη σιωπή

έχω τα πιο μεγάλα λόγια

που τόσο καιρό θέλω να πω

μα δεν υπάρχουν στα λεξιλόγια

Κάποιες φορές μεσ' τη σιωπή

έχω τα μέρη που ονειρεύτηκα

κανένας δεν μπορεί από 'κει

να πάρει αυτά που ερωτεύτηκα

Σ' αγαπώ

Ούτε ο χρόνος δεν γιατρεύει της αγάπης την φυγή

Είναι μια πληγή που μένει απλά δεν είναι ορατή

Στην ελπίδα θέλω να πιστέψω μα είναι ψευδαίσθηση κ' αυτή

Όπως τον θάνατο θυμάμαι έτσι και η αγάπη μας θα ζει

Το θαύμα

Στον παράδεισο μας βάλανε

να ζήσουμε για πάντα

κάτω από τη σάρκα μας αφήσανε

το μεγαλύτερο το θαύμα

Για φύλακα μας διόρισαν

μέσα στο νου τη λογική

έτσι οι Θεοί για άλλου τραβήξανε

νομίζοντας το θαύμα είναι ασφαλή

Το όνειρό μου

Συγκάτοικος στο όνειρο

έλα απόψε και γίνε

μπορεί να φαίνεται τρελό

μα ξέρω πως δεν είναι

Το ξέρω θα φοβηθείς

μη τυχόν και σε προδώσω

το ξέρω θα αρνηθείς

πως είναι και δικό σου

Ποτέ μας δεν θα μάθουμε

Δυο πόρτες πάντα ανοίγουνε

Στον ματιών μας τη θέα

Μα στου σύμπαντος τα σχέδια

Εμείς είμαστε τα έρμαια

Νομίζουμε πως την ελέγχουμε

Αυτήν που λέγεται ζωή

Μα πάντα καταλήγουμε

Στον πάτο με λογική

Καρδιά μου - καρδιά μου

Τώρα σου στέλνω τις ευχές μου

να σε σώσουν να σωθώ

Στην αγάπη μας όρκους τώρα παίρνω

Και τι δεν θα 'δείνα να 'σουνα εδώ

Με ζώσανε οι σκιές τις μοναξιάς

Και η αγωνία μου τρυπάει την καρδιά

Ο χρόνος έχει γίνει τώρα εφιάλτης

Και η ησυχία έχει γίνει φυλακή

Το Διαμάντι

Στο ταξίδι της ζωής

μια φορά θα το δεις

Να σου γυαλίζει από μακριά

Να σου γελάει από κοντά

Στα χέρια σου μην τολμήσεις

Για πάντα να το κρατήσεις

Μακριά σου μην το αφήσεις

Θα χαθεί

Του ονείρου μου το όνειρο

Δεν με νοιάζει τώρα πια

Τα φτερά μου αν ανοίξουν

Σε ποια θάλασσα στεριά

Τα μάτια μου θα βαδίσουν

Τώρα που είσαι μακριά

Οι φωτιές δεν με τρομάζουν

Και του θανάτου τα κλαδιά

Την ψυχή μου δεν ταράζουν

Τραγούδι της στιγμής

τα μάτια μου γύρνα να κοιτάξεις

τη ψυχή μου μη τρομάξεις να διαβάσεις

στα μάτια μου τα λίγα που θα δεις

λόγια είναι μόνο της ψυχής

τη φωτιά μου ν' αγγίξεις μην φοβηθείς

μη σε νοιάζει καθόλου δεν θα καείς

την αλήθεια που βλέπεις μη πετάξεις

αγάπη είναι μονάχα μην τη πειράξεις

Το τέλος

έλα να μπούμε σε μια μπαλάντα

αιώνια να ζήσουμε μαζί

στιχάκι να γίνουμε για πάντα

μια αγάπη πάντα ζωντανή

κ' όταν θα μας παίζει μια μπάντα

εμείς θα ζωντανεύουμε μαζί

και όλων των ανθρώπων οι αγάπες

θα χορεύουν πάνω στην σκηνή